Maar juist dat illusieloze uitgangspunt drijft Sartres en DeBeauvoirs grenzeloze activisme. Zo rekent De Beauvoir af met alle biologischeof vaststaande denkbeelden over de vrouw. De vele ‘natuurlijkegeslachtskenmerken’ blijken opgeblazen (masculiene) voorstellingen die berustenop macht, geschiedenis en willekeur. Geen van die eigenschappen raakt aan hetzijn van de vrouw (of de man). Evenzo karakteriseert Sartre de mens alsniet-zijn: ik ben nooit wat ik ben, want ik verhoud mij steeds tot mijzelf vanbuitenaf. We zijn vrij zonder vrij te zijn om aan die contingente buitenpositiete ontsnappen, of: de existentie gaat vooraf aan de essentie, in Sartres veelherhaalde formule.
Maar hoe komen Sartre en De Beauvoir precies vancontingentie tot humanisme, van existentie tot activisme? En wat rest er van defilosofie als alle aandacht uitgaat naar de mens in zijn particuliere bestaan:valt er nog iets te zeggen over het subject in het algemeen? Een editie overhet denken van Sartre en De Beauvoir.
Ruud Welten is hoogleraar filosofie aan de ErasmusUniversiteit Rotterdam en universitair hoofddocent aan Tilburg University. Hijpubliceerde dit najaar Sartre in de reeks elementaire deeltjes en Wie er bangvoor Simone de Beauvoir?
Marc De Kesel is filosoof en bijzonder hoogleraar‘Theologie, mystiek en moderniteit’ aan de Radboud Universiteit Nijmegen. Meestrecent publiceerde hij Het Münchhausenparadigma. Waarom Freud en Lacan ertoedoen.
Esmée van den Wildenberg doet een onderzoeksmaster infilosofie aan de Radboud Universiteit. Ze schrijft momenteel haar scriptie overHeideggers notie van Mitsein in De Beauvoir en werkt aan een promotievoorstelover de Heideggeriaanse elementen in De Beauvoirs denken.
Programma en redactie: Kasper Bockweg