De Frans-Martinikaanse denker publiceert in 1952 het werk Zwarte huid, witte maskers, waarin hij beschrijft hoe de Zwarte man de witte blik – die van de kolonisator – internaliseert.
Zijn werk als psychiater tijdens de Algerijnse onafhankelijkheidsoorlog verbreedt zijn blik: van een fenomenologie van Zwartheid naar een theorie over koloniaal geweld. Op zijn sterfbed in 1961 schrijft Frantz Fanon zijn antikoloniale testament De verworpenen van de aarde. Met dit werk wordt hij in één klap een van de meest invloedrijke dekoloniale denkers van zijn tijd én de decennia erna. Van de Black Panther-beweging tot de huidige pro-Palestina-demonstranten: stuk voor stuk zijn ze geïnspireerd door dit revolutionaire manifest.
Dekolonisatie móét gepaard gaan met geweld, stelt Fanon in dit werk, omdat het koloniale systeem zelf irrationeel geweld is. Sterker nog, geweld kan dienen als therapie voor de onderdrukten. Hoe moeten we deze oproep tot geweld begrijpen? En hoe kunnen we een nieuwe dekoloniaal denken ontwikkelen?
Grâce Ndjako is filosoof, auteur en vertaler. Ze promoveert aan de Universiteit van Amsterdam waar ze onderzoek doet naar de kritiek op kolonialisme in Afrikaanse filosofie.
Nadia Fadil is socioloog en antropoloog. Ze werkt als associate professor aan KU Leuven waar ze onderzoek doet naar de Islam in Europa, multiculturalisme, en postkolonialisme.